27 сентября в 17-00 мы приглашаем всех в наш Центр славянской культуры и письменности (ул. Ленина, 23, 6-й этаж), чтобы вспомнить одну из самых известных польских лирических исполнительниц - Анну Герман. Она жила недолго, но ярко и запомнилась многим. Проникновенный голос, особая манера исполнения, великолепный музыкальный и текстовый материал, душа в каждой песне - все это слагаемые ее успеха. Вот уже 30 лет, как Анны Герман нет с нами, но современная техника позволяет оживить давно ушедших и вновь насладиться красивейшим голосом талантливой польской певицы. Ждем вас, надеемся встреча будет приятной.

Anna Wiktoria German przyszła na świat 14 lutego 1936 roku w mieście Urgencz w Republice Uzbeckiej ZSRR w rodzinie wykładowcy języka niemieckiego i księgowego. Jej mama – Irma Martens urodziła się we wiosce Wielkoksiążęce na Kubaniu. Jej ojciec Eugeniusz German w Łodzi w 1910 roku. W 1937 roku ojciec Anny został aresztowany i w 1938 Eugeniusza Germana rozstrzelano.

        Do szkoły Anna zaczęła uczęszczac w 1943 roku w osiedlu Orłówka w Kirgizkiej SRR. W 19044 roku rodzina przeniosła się do miasta Dżambuł w Kazachskiej SRR, gdzie oni mieszkali do 1946 roku.

           W 1946 roku Irma Martens otrzymała pozwolenie na powrót do Polski. A w 1942 roku w Orłówce Irma Martens poznała Polaka Hermana Bernera i w tymże roku oni się pobrali. Herman Berner walczył w szeregach Wojska Polskiego i wojny nie powrócił. W Polsce zamieszkali najpierw w Szczecinie, potem w Nowej Rudzie, a od 1949 roku w zakotwiczyli się we Wrocławiu. W latach 1952-55 Anna uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Krzywoustego, jednocześnie pracując.

      W 1955 roku Anna German została studentką wydziału geologii Uniwersytetu Wrocławskiego i została magistrem geologii w 1961 roku. W okresie swoich studiów rozpoczęła współprace z teatrem studenckim „Kalambur”, a już w 1960 r występowała we wrocławskiej telewizji. Także uczestniczyła w popularnej wówczas w TVP audycji „Podwieczorek przy mikrofonie”, gdzie śpiewała polskie i zagraniczne szlagiery nie tylko polskie, ale również włoskie, hiszpańskie i angielskie. 

        W 1962 roku w Warszawie Anna German zdała egzamin przed Państwową Komisją Kwalifikacyjną dla artystów estrady. Pozwoliło to jej zająć się studiami wokalistyki u prof. Proszowskiej, która była jednym z lepszych pedagogów, wysoko cenionym w środowisku muzycznym Polski. Po tych studiach Anna otrzymała stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki i pojechała na dwumiesięczny staż artystyczny do Rzymu.

       Prawdziwy, fenomenalny sukces odniosła Anna German w 1964 roku w Sopocie za swoją piosenkę „Tańczące Eurydyki”. Transmisja koncertu odbywała się bezpośrednio do różnych krajów, lecz szczególnie od razu została zapamiętana w ZSRR już na zawsze. Już jesienią tegoż roku w studio „Melodia” Anna German nagrała płytę z czterema swoimi piosenkami po polsku i po włosku.

       W następnych latach Anna German uczestniczyła w wielu polskich i zagranicznych festiwalach piosenkarskich, nagrywała swoje albumy, występowała na całym świecie ( Wlk. Brytania, Francja, ZSRR, NRF, USA i inne).

Jesienią 1966 roku Anna German podpisała trzyletni kontrakt z włoską firmą fonograficzną CDI. 27 sierpnia 1967 roku po koncercie w Forli we Włoszech Anna uczestniczyła w okropnym wypadku samochodowym (kierowca zasnął za kierownicą). Przez 12 dób leżała bez świadomości i do polski wróciła dopiero po trzech miesiącach, zakuta w gips od głowy do pięt.

      W latach rehabilitacji Anna German pisze książkę „Wróć do Sorrento?” i tworzy muzykę do wierszy Aliny Nowak.

Do swoich występów powróciła w 1970 roku. Telewizja Polska wyprodukowała film „Powrót Eurydyki” (reż. Mariusz Walter) i film muzyczny „Szczęśliwe Wyspy” (reż. Jan Łackowski). Anna także występowała w epizodycznej roli w filmie A. Wajdy „Pejzaż po bitwie”.

      Potem znowu koncerty po całym świecie, studia fonograficzne i płyty, występy w telewizjach i udział we wielu festiwalach piosenkarskich…. Publiczność wszędzie przyjmowała ją z zachwytem.

     W 1972 roku Anna German zawarła związek małżeński ze Zbigniewem Tucholskim i w 1975 r urodziła syna. Te dwa wydarzenia uważała za najważniejsze w swoim życiu.

       Ostatnimi jej występami było tournee po różnych miastach Australii jesienią 1980 roku.

Po powrocie do Polski poznała straszną diagnozę dotyczącą jej choroby – lekarze orzekli: rak.

Operacje dawały tylko czasową ulgę w tej chorobie. Odeszła nocą z 25 na 26 sierpnia. I miała zaledwie 46 lat.

Jej piosenki żyją nadal w naszych sercach i podbijająkolejne pokolenia wdzięcznych słuchaczy.Teraz tak już nikt nie śpiewa. W modzie są inne rytmy, inne aranżacje, inne teksty…

Głos Anny German rozbrzmiewa głownie w programach typu retro.Lecz człowiek, który choć raz usłyszał jakby porcelanowy głos Anny German, nigdy już jej nie zapomni.

Gdy przygotowałam materiały do tego tekstu, przejrzałam mnóstwo video filmów z piosenkami Anny German. Czytałam wyznania miłosna pod jej adresem i zachwyty pod nimi. I najbardziej mnie wzruszył komentarz z jednym rosyjskim słowem: «Родная!»= rodzona, bliska.

Lecz Anna German uważała się za polską piosenkarkę i była nią! Proponowano jej, aby osiedliła się w Moskwie. Pewnie podczas wielokrotnych tournee w Zachodniej Europie proponowano jej także zostać i tam. Występowała na całym świecie już od pierwszej połowy lat 60-tych. Została jednak w Polsce i nie  tylko dlatego,  że miała męża Polaka.Anna German bardzo kochała Polskę i była prawdziwą Polką!